Al sinds mijn kleuterschooltijd ben ik bezig geweest met tekenen. Iedere dag maakte ik een tekening die ik vol trots liet zien aan mijn ouders, broers en aan een buurjongen. De laatste omdat deze leraar was op een basisschool. Hij gaf mij telkens een cijfer voor mijn tekeningen, hetgeen mij stimuleerde om steeds meer en mooiere tekeningen te maken.
Door de jaren heen ontwikkelde mijn hobby zich steeds verder en
ging ik zoeken naar mogelijkheden om mijn horizon te verbreden.
Door toevallige omstandigheden werd me een heus schilderkoffertje
geschonken en een nieuwe weg lag voor me open. Eerst probeerde ik
zo goed en zo kwaad als het kon om me de schilderkunst zelf eigen te maken.
Later heb ik me aangesloten bij de schildervereniging "Mélange de couleurs"
te Koningsbosch.
Daarnaast volgde ik nog een teken- en schildercursus in Susteren.
Steeds vaker bezocht ik exposities. Het was op één van deze exposities
dat ik in contact kwam met iemand die een opleiding volgde in Genk. Nadat ik
de open dagen van de Academie voor de plastische kunsten in Genk had bezocht,
werd het mij duidelijk dat ik deze keer zowel letterlijk als figuurlijk mijn
grenzen moest verleggen om zodoende mijn schildertechnieken te verbeteren.
Als gevolg hiervan ben ik zeven jaar bezig geweest aan de opleiding:
"Hogere schilderkunst, model en compositie" te Genk.
Deze opleiding heb ik inmiddels succesvol afgerond.
Afgelopen jaren heb ik veel bijgeleerd. Één van die dingen is: geduld hebben
en vooral niet te snel tevreden zijn met het resultaat.
Onzekerheden horen bij mijn leven en dat zie je vaak terug in mijn werken.
In moeilijke periodes worden mijn schilderijen extreem mooi.
Zo is ook mijn werk "Scarlett" ontstaan, waarmee ik voor de eerste keer
heb deelgenomen aan een schilderwedstrijd. Terwijl ik nog volop bezig was met
dit werk opperde iemand het idee dat ik me moest opgeven voor de Alphons Wintersprijs 2010.
Ik melde me nog net op de valreep aan en ben tot aan de expositie blijven werken aan dit schilderij.
Mijn doel was om zo iets moois te maken dat het geselecteerd zou worden voor
de eindexpositie in het Provinciehuis te Maastricht. Dat doel heb ik bereikt.
Zelfs meer. Mijn werk "Scarlett" behoorde tot de tien genomineerden en ik ontving
hiervoor een eervolle vermelding.
Het mooie resultaat dat ik met de Alphons Wintersprijs 2010 bereikte, heeft me ertoe
aangezet om aan meer wedstrijden deel te nemen. Zo ook aan de wedstrijd "Talens Palet 2011".
Voor deze wedstrijd heb ik me laten inspireren door gebruik te maken van een foto
van mijn oudste dochter. De voorrondes van deze wedstrijd werden in 44 verschillende
regio´s gehouden. Ik deed mee in de regio Roermond en ontving voor mijn werk een eerste prijs.
Hierdoor mog ik in oktober 2011 meedoen aan de landelijke wedstrijd die gehouden werd
in het CODA Museum te Apeldoorn.
Niemand is perfect en niemand zal het ooit worden. Dat geldt vrijwel voor iedereen.
Maar je kunt wel altijd de goede kanten van iemand benadrukken, zonder de realiteit
uit het oog te verliezen. Dit is onder andere belangrijk tijdens het schilderen van naaktmodellen.
Zolang blijven kijken en zoeken totdat je de juiste compositie hebt gevonden.
Tijdens mijn opleiding leerde ik tevens dat je met het neerzetten van een goede schaduw
het onderwerp van het doek kunt laten loskomen. Hiermee schep je meer diepte en wordt alles
interessanter. En interessant moet het blijven. Dit tracht ik te bereiken door steeds weer
nieuwe onderwerpen te schilderen en daarbij de juiste compositie te creëren.
Marion